توضیحات
زنجبیل که به نام زینگبر ( Zingiber officinale ) نیز مشهور است یک گیاه گلدار است که با زردچوبه و هل بسیار مرتبط است. ساقه زیر زمینی، یا rhizome، از گیاه زنجبیل معمولا به عنوان ریشه آن شناخته می شود و به خاطر خواص دارویی بسیاری که دارد، مشهور است.
زنجبیل مدت‌های طولانی در طب سنتی چینی و هندی به‌عنوان ماده ضد التهاب جهت تسکین دردهای عضلانی و همچنین برای رفع خستگی استفاده شده است. خواص ادویه زنجبیل، متعدد و زیاد هستند. زنجبیل از رشد بیش از حد باکتری‌های مضر درون روده جلوگیری می‌کند. ترکیبات موجود در زنجبیل، دارای خاصیت ضد التهاب بوده و عملکرد آن شبیه داروهایی مانند ایبوپروفن می‌باشد. اگر مردم از این موضوع آگاهی داشتند، بیشتر به سراغ چای زنجبیل و غذاهای شرقی می‌رفتند. زنجبیل، برای گلو درد و سرماخوردگی نیز مفید است و حتی می‌توان آنرا به صورت مستقیم روی یک مفصل دردناک قرار داد. زنجبیل نیز مانند سایر ادویه‌جات، برای نگهداری طولانی مدت به شرایط خاصی نیاز دارد. اگر پودر زنجبیل درست نگهداری نشود خطر ایجاد سم «مایکوتوکسین» در آن افزایش می‌یابد. زنجبیل تازه، بعد از مدتی درون یخچال سفت می‌شود؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود که زنجبیل را تازه استفاده کنید و یا اگر مایلید آنرا به شکل پودر (که البته خواص آن کمتر است) استفاده کنید. توصیه می‌شود که پودر را در مکانی دور از تابش نور و به دور از رطوبت و حرارت نگهداری کنید. هنگام پخت غذا اگر از روغن استفاده می‌کنید، زنجبیل را آخر از همه به غذا بیافزایید؛ چون با روغن ترکیب‌شده و مزه تلخی به غذا می‌دهد. ضمنا اگر می‌خواهید زنجبیل را در «سوشی» استفاده کنید بهتر است دنبال نوع زرد رنگ آن بروید، زنجبیل صورتی که در بعضی رستوران‌ها مشاهده می‌کنید به‌طور مصنوعی رنگ شده است.
هنوز رتبه دهی نشده است.